Weer terug in ons kikkerlandje, na een ontspannen vlucht terug. Ik had twee stoelen voor mezelf, eentje naast het raam, waardoor ik Chicago vanuit de lucht heb kunnen zien, ook een gigantische stad. Er hing een grijze wolk boven Chicago, dus ik vermoed dat ze iets aan het koken waren voor alle inwoners, geen idee wat precies. Misschien wel tig slangen. Eetgewoonten in de VS zijn verschillend van die in Nederland. Als men bijvoorbeeld naar een Restaurant gaat, dan moet men daar wachten om een plaats toegewezen te krijgen. Men meldt zich bij de gastheer of -vrouw, en dan volgt een hele discussie waar het beste plaats genomen kan worden. In Nederland zou dit op de meeste plekken niet werken. Mensen gaan gewoon aan een leeg tafeltje zitten wat ze het meest bevalt, en als iemand van het restaurant komt zeggen dat ze zich eerst moeten melden, dan gaan ze wel ergens anders naartoe. Tenzij in hele chique restaurants wellicht, maar daar kom ik nooit dus daar weet ik ook geen donder van. En dat vind ik prima, ik wil een berg eten, geen berg omgangsvormen. Voorts duurt het in Amerika niet lang voordat je je eten krijgt. De MacDonalds in Eindhoven doet er langer over om een hamburger te maken dan een gemiddeld gerecht in een Amerikaans restaurant. Fast food heb ik in Amerika niet gegeten. Waarschijnlijk krijg je daar je Big Mac al voordat je 'm besteld hebt.
These weird fries are sweet potatos. They taste very funny. I have never had these in the Netherlands, even they taste great with mayonaise. As you can see they cut them up in a Belgian way, rather than thin fries like the French ones. I am not sure what the green stuff on them is, nor why it is on there. Maybe the cook dropped some by mistake when he was handing a plate over with a vegetarian dish on it.
Deze rare frieten zijn zoete aardappelen, ofwel yams. Ze smaken wel lekker, wel een beetje vreemd. Ik heb deze dingen in Nederland nog nooit gezien. Ze snijden ze als belgische fritten, dus niet in dunne steeltjes zoals french fries. Dit spul zou het hier best goed doen, want met mayo smaken ze ook prima. wat het groene spul erbij doet weet ik niet. Waarschijnlijk heeft de kok dat er per ongeluk op laten vallen toen hij een ander bord doorgaf met vegetarische schummubbie.
On the menu of a great Spanish restaurant in Baltimore I noticed a funny description. It says that today paella is a rice dish that can have any ingredient that goes well with rice. I asume Spanish chefs might find this very offensive, since they are very proud on the traditions in their cooking. Americans have incorperated food from all parts of the world, and somewhat changed them into something they like. Pizza for instance is very different from Italian pizza, in the USA they put anything they like on there. Candy bars, originally from the Kandee Tribe in Mozambique, where they were ritual food during the 8 day festival of the Big Tit, are deep fried in Texas. And the long bread from France is reshaped into a rope knot and eaten as a pretzel. Oilbals, that we eat in Holland during New Years Eve, have a hole in them and are renamed as donuts. I presume they were carried on a stick in the old days, that would explain why the hole is in there. Or it is like swiss cheese, where the holes are the best tasting parts of the cheese.
Op het menu van een Spaans restaurant in Baltimore trof ik deze beschrijving van paella aan. Kort gezegd is volgens deze internationaal geschoolde chef paella een gerecht met rijst, waarin je alles kwijt kunt wat goed smaakt bij rijst. Ik vermoed dat traditionele Spaanse chef koks het hier niet mee eens zullen zijn. De Amerikanen hebben gerechten uit de hele wereld aangepast naar hun smaak. Pizza aldaar is heel anders dan Italiaanse pizza. Ze mieteren er alles op wat ze willen, ook al heeft het met pizza weinig te maken. Zo zag ik pizza's voorbij komen met halve hanen, aardappel, muesli repen, slangepootjes en berelullen. Chocoladerepen, ofwel Candy Bars, die oorspronkelijk uit Mozambique komen waar ze door de Kandee stam gedurende het 8 daagse Grote Tietenfestival worden gegeten, worden in Texas gefrituurd. Overigens frituren ze in Texas alles, ze hebben zelfs een jaarlijkse wedstrijd waarbij men prijzen kan winnen door eten te frituren wat eerder nog nooit gefrituurd is. Stokbrood uit Frankrijk wordt in een scheepsknoop gelegd en gegeten als Pretzel. En oliebollen in Amerika hebben een gat in het midden en worden Donuts genoemd.
Another thing I noticed is that Americans mix M&M's with popcorn. Apparently they assume it is the same kind of food. They forget about the fact that popcorn and M&M's have been at war for over 12 years now, since the popcorn incident in 2001 where a group of M&M's was insulted by popcorn while scratching their peanut. The conflict came to a boiling point when the M&M's struck back in the Battle of Cornholio, where big numbers of popcorn were surrounded by three regiments of M&M's and were crushed by a giant M&M called Chuck. Chuck later wrote in his memoires that his actions were a result of mind control by the CIA. The American government refused to comment on any of these events. After that, Chuck went through intensive surgery and now lives his life as a peanut in Mozambique.
Een opvallend gerecht was deze mix van popcorn en M&M's. Men eet dit in de bioscoop tijdens films. Tja, doen wij ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten